Toen de wereld in lockdown ging, zag ik al die kinderen voor me; opgesloten in flatjes, de hele dag achter een scherm. Hun speelruimte is hen ontnomen, de digitale oppasser is de uitkomst. Afgestompt, murw, vierkante ogen, overprikkeld, lamlendig en chagerijnig. Ik stuur in gedachte kracht naar al die moedige ouders om te komen met meer creatieve oplossingen om samen de tijd te doden of te vieren. Ik wil hier iets over schrijven, maar elke letter die ik op papier zette, kwam uit de mond van een moraalridder, de stuurman aan wal. Want ik heb makkelijk praten; mijn kinderen zijn al een half jaar afgekickt van het leven waarin zij continu worden bezig gehouden, (school, opvang, sportclub, muziekles, verjaardagspartijtjes enz.) En wij zitten midden in de natuur waar ze zich vrij kunnen bewegen, kunnen ontdekken en rondscharrelen. En ik werd niet overvallen met de continue zorg en onderwijs van mijn kinderen. Dus wie ben ik om iets te zeggen over de geestdodende werking van schermen…
Lees meer