Hou het positief!

Fouten maken mag, het is zelfs goed want je leert ervan. Ik kan dit elke dag tegen mijn dochter zeggen en ik doe het vaak, maar zij voelt dat anders. Als ik een foutje zie en ik wijs haar daar op dan wordt ze boos. Ze verliest de motivatie om verder te gaan, ik ben stom en uitleg is tegen dovemansoren. Hoe help ik haar zonder dat ze boos wordt? Dit is mijn grootste zoektocht geweest. 

Het belangrijkste wat ik moet doen als ze mij om mijn hulp vraagt, is luisteren. Wat is haar vraag precies? Wat ik vaak deed, bijvoorbeeld bij rekenen, was de som van begin tot eind uitleggen en dan had ik een boos kind. Nu luister ik heel goed naar haar vraag en stel ik vragen in de trant van; Wat is de eerste stap? Wat denk je als je dit leest? Wat heb je geprobeerd? Vaak zegt ze terwijl ze aan het praten is… “Ooh wacht, laat maar ik snap het al.” En als niet, dan weet ik welke denkstappen ze maakt en waar ze precies vastloopt. Zij heeft mijn hulp alleen nodig bij dit stapje de rest kan ze het zelf. Alle extra informatie irriteert haar alleen maar. 

Lees meer

De digitale oppas

Toen de wereld in lockdown ging, zag ik al die kinderen voor me; opgesloten in flatjes, de hele dag achter een scherm. Hun speelruimte is hen ontnomen, de digitale oppasser is de uitkomst. Afgestompt, murw, vierkante ogen, overprikkeld, lamlendig en chagerijnig. Ik stuur in gedachte kracht naar al die moedige ouders om te komen met meer creatieve oplossingen om samen de tijd te doden of te vieren. Ik wil hier iets over schrijven, maar elke letter die ik op papier zette, kwam uit de mond van een moraalridder, de stuurman aan wal. Want ik heb makkelijk praten; mijn kinderen zijn al een half jaar afgekickt van het leven waarin zij continu worden bezig gehouden, (school, opvang, sportclub, muziekles, verjaardagspartijtjes enz.) En wij zitten midden in de natuur waar ze zich vrij kunnen bewegen, kunnen ontdekken en rondscharrelen. En ik werd niet overvallen met de continue zorg en onderwijs van mijn kinderen. Dus wie ben ik om iets te zeggen over de geestdodende werking van schermen…

Lees meer

De vrolijke paaskip

De hele week hangen deze vrolijke kippen op ons prikbord. En vandaag realiseer ik me ineens dat het pasen is dit weekend. Dit gebeurt er dus in een lockdown in Spanje, waar thuisonderwijs en thuiswerken al onze routine was; ik raak de connectie met mijn agenda kwijt. Maar mijn onderbewustzijn heeft schijnbaar een lijntje met de jaaragenda, want mijn eetkamer is met deze tekeningen helemaal in paasstijl.

Lees meer

De maandagmorgen blues

De maandag was in mijn klas altijd een rumoerige dag. De kinderen gingen alle kanten uit en vaak niet de kant uit die ik in gedachten had. Er waren veel verhalen te vertellen (geklets dus) en de concentratieboog was kort dus lang achter elkaar werken kon ik vergeten. Maar een juf leert snel; de maandag is een dag om in te komen. Op de vrije school startte ik de week met een beeldend verhaal over wat er die week ging komen. Zo konden de kinderen bij zichzelf komen en zich via het verhaal verbinden met de leerstof. Verder hield ik opdrachten kort en kunstzinnig, maakte ik ruimte voor geklets en we zongen veel. Zo kwam er weer focus, de koppies gingen dezelfde kant op staan en er ontstond een werkhouding in de klas. 

Lees meer