7 maanden geleden gingen we op reis. Busje ingepakt, kids achterin en rijden maar. Weg van de drukte, weg van alle verplichtingen, met elkaar zijn, thuisonderwijs geven, van huis uit werken. We hebben wat omzwervingen gemaakt: in een camper geleefd, op huizen gepast en nu een plek gevonden. Een huis met ruimte en natuur om ons heen.
Maar al die tijd zaten we op elkaars lip. En dat is heel fijn, maar niet altijd makkelijk. Ik noem onze reis steeds al een hele lange workshop voor persoonlijke ontwikkeling. De hele dag door worden de lessen op een presenteerblaadje aangeboden. En vluchten kan niet. So face it en groei.
Nu de corona situatie over de wereld trekt en een groot deel van de wereld binnen zit met kinderen, voelt het ineens alsof ik het afgelopen half jaar proef heb gedraaid. Mijn “lockdown” was vrijwillig en bewust, maar je zal het onvrijwillig en zonder aankondiging op je bord krijgen. Ik hoop dat ik op deze manier kan helpen of mijn verhaal misschien troost biedt.
Mijn belangrijkste inzichten:
Mijn kinderen zijn mijn spiegel.
Kinderen spiegelen jouw humeur. Ga maar eens na de komende tijd. Zijn je kinderen vervelend, trekken ze aan je. Hoe staat het met jouw humeur en jouw aanwezigheid. Waar zit je met je hoofd? In het hier en nu of in zorgen over de toekomst? Je kinderen zijn meewerkend en vrolijk? Het feit dat je het ziet betekent al dat je in het nu zit. De aandacht is bij hen. Zijn je kinderen lekker aan het spelen? Hoe was deze ochtend. Had je aandacht voor hen. Heb je oprechte interesse getoond in hun spel en ideeën?
Voor mij is dit een continu onderzoek en het heeft mij zoveel inzicht gegeven in mezelf. Want bij elke irritatie, word ik wakker en vraag ik mezelf: wat is de aanleiding van deze irritatie? Het lijkt alsof mijn kind die opwekt met zijn/ haar gedrag, maar de waarheid is anders. Er is altijd een andere reden voor irritatie, een kapotte wasmachine, een vervelend bericht op mijn telefoon, een zorg in mijn hoofd of gewoon een ordinair ochtendhumeur. De vraag van je kind of het omgevallen glas is de druppel. Wat je dan dus doet, is het af reageren op je kind. Ga maar eens na hoe je reageert op een vraag of een omgevallen glas als je je goed voelt en geniet van de aanwezigheid van je kinderen.
Je kunt die situaties en irritaties niet vermijden. En soms zit je gewoon met zorgen in je hoofd. Maar het is belangrijk om het zuiver te houden. Het is niet het gedrag van jouw kind dat je irriteert, je was al geprikkeld. En dat kun je je kind uitleggen.
Het mooiste is om voordat je een sneer uitdeelt, rustig uit te leggen dat je even ruimte nodig hebt omdat je iets moet oplossen, maar dat je straks komt kijken naar de zijn of haar lego-ruimteschip. Maar eerlijk gezegd bepaalt bij mij vaak mijn irritatie de toon. “Kijk nou wat je doet en ik moet dat allemaal opruimen, ik heb daar nu echt geen tijd voor, ga alsjeblieft even ergens anders spelen!”
Eén van mijn belangrijkste levenslessen is; het is nooit te laat om iets recht te zetten, de waarheid te delen, sorry te zeggen of uitleg te geven. Dus als mijn hoofd is opgeklaard en ik zie alles weer helder, bespreek ik de botsing, ruzie of uitval. Wat gebeurde er net, wat is mijn aandeel, wat deed jij en hoe kunnen we beter met elkaar omgaan. Wees oprecht en eerlijk, schuif gevoelens als “maar ik heb gelijk” aan de kant en luister naar wat je kind te zeggen heeft.
In het onderwijzen heb ik met vallen en opstaan geleerd dat ik bij mijn dochter moet zijn als ik helder wil krijgen waarom ze in tranen uitbreekt na mijn uitleg of boos met haar armen over elkaar zit als ik haar probeer te helpen. Want mijn eerste reactie op haar dwarse / boze gedrag is: “Ja hallo, ik zit hier voor jou!” Ik zeg dat niet, ik loop weg als ik voel dat mijn geduld op is en na een kleine time-out, luister ik. Ik luister omdat ik wil leren het beter te doen. In feite is zij mijn leraar.
Wees lief voor jezelf
Als je uit je slof schiet of het lukt je niet om vriendelijk en geduldig te blijven; Het is logisch, give yourself a break! Het is niet niets; ouder zijn, leerkracht zijn, werken en de stress over de toekomst handelen. Dus vergeef jezelf. Je kunt elk moment opnieuw beginnen met luisteren, geduldig zijn, aanwezig zijn en oprechte interesse tonen.
Geniet van de momenten van ruimte en harmonie in je gezin. Want die zijn er ook elke dag. Voel heel bewust hoe fijn die zijn. Zie je kinderen lachen, kijk naar die koppies en laat je hart volstromen met liefde. Ervaar hoe mooi ze zijn, hoe perfect, hoe lief. Want ook al kun je ze soms achter het behang plakken, als je goed kijkt, zal je alleen maar liefde ervaren.
Vervelen is goed
Je hoeft niet de hele dag je kinderen te entertainen. Het zal voor veel kinderen even wennen zijn om zelf op zoek te gaan naar bezigheden. In onze maatschappij worden we steeds maar bezig gehouden. Als er een moment van bezinning / verveling is dan wordt er meteen een I-pad of een telefoon tevoorschijn gehaald. Dit geldt voor zowel volwassen als kinderen. Maak duidelijke afspraken over wanneer en hoe lang je kinderen op een scherm mogen. En geef hen ruimte om zich te vervelen. Weersta het zuchten en zeuren, ze gaan echt vanzelf iets bedenken om te doen. Het is fijn als er spullen in huis zijn die de fantasie prikkelen. Dozen, lakens, hout en spijkers. Het maken van een hut is heerlijk en als hij af is wordt er in gespeeld, en ineens is het 5 uur en is het Ipad-tijd.
Zorg voor momenten van volledige aandacht.
Het is voor elk kind zo fijn om een paar keer per dag de volledige aandacht te krijgen. Even samen een spelletje spelen of een lego huis bouwen. En komen ze iets laten zien of willen ze iets vertellen, leg als het kan even je werk neer en luister, kijk en vraag en geniet van de wat je ziet en hoort.
Daarnaast probeer ik de verzorgingsmomenten met zoveel mogelijk aandacht en liefde te doen. Een liedje of een spelletje bij een luier verschonen, met zoveel mogelijk liefde en zachtheid alle klitten uit het haar kammen, een mooi bordje maken met stukjes boterham en stukjes fruit en groente. Allemaal kleine momentjes van aandacht en liefde.
Zorg goed voor jezelf
Als je de hele dag met je gezin op 1 plek bent, is goed zorgen voor je zelf het allerbelangrijkste en aller moeilijkste tegelijk. Je wordt opgeslokt door al je bezigheden op een dag, waar vind je ruimte voor jezelf???
In het begin van onze reis vroeg ik me dit vaak wanhopig af. Mijn kleinste werd ‘s nacht nog 2 keer wakker, ik startte net het thuisonderwijs op, ik was net aangekomen in een vreemd land. Ik heb toen “ruimte zien en maken voor mezelf” de prioriteit van de dag gemaakt. Elke ruimte die ik zag, nam ik voor mezelf. En dan pakte ik niet mijn telefoon zoals gewoonlijk, maar deed ik wat ik nodig had, een dutje, mediteren, yoga, een wandelingetje.
Daarnaast begin ik zo vaak mogelijk de dag alleen in stilte. Ik vraag mezelf dan: hoe gaat het? Ik verbind me met mijn lijf. Ik vraag mezelf: wat heb ik nodig? Het antwoord kom vanuit mijn lijf en dat ga ik doen. Zitten en voelen wat er is (mediteren), yoga (rekken en strekken), schrijven, sporten. Of een combinatie van alles, ik volg gewoon mijn lijf. Ik sluit meestal af met mijn intenties voor de dag uit te spreken (gewoon in mijn hoofd, maar het kan ook hard op). Voorbeelden zijn: vandaag zie ik het plezier van mijn kinderen; ik voel vandaag de verbinding met mijn partner; ik maak vandaag ruimte voor mezelf om te slapen/ sporten / schrijven; vandaag luister ik naar mijn dochter en zie ik haar als mijn leraar. De ideeën komen vanzelf omhoog als ik in verbinding sta met mezelf. Deze intenties hoef je niet de hele dag vast te houden of bewust uit te voeren. Gewoon uitspreken en loslaten. De rest gaat vanzelf. Let maar op.